Het is dinsdagsavond 28 maart. ‘Zijn jullie er klaar voor? Vergeet de parkeerticket niet!’ appt mijn zus. Tony en ik zijn meer dan klaar, met twee computerschermen, een ipad en een aantal telefoons in de aanslag. Aan de overkant van de Atlantische Oceaan een soortgelijk tafereel: mijn zus en haar geliefde bemannen in hun woonplaats Denver ook beiden twee computers en een setje telefoons. Het betreft hier geen goed georkestreerde financiële overboeking naar de Kaaimaneilanden, al zou je dat gezien de setting wel verwachten. Nee, we turen allemaal ingespannen naar vele computerschermen met de tekst ‘BURNING MAN 2017: Main Sale’. Over exact 8 minuten start de verkoop voor dit buitengewone festival. We worden geacht vooral niet de pagina te verversen maar rustig af te wachten. Als de verkoop start, worden we automatisch toegevoegd aan de wachtrij. Eerder al hebben we een preregistratie doorlopen waarmee we nu konden inloggen op dit aankoopproces.
Om exact negen uur verschijnt er een uitgebreidere tekst in beeld. ‘Burning Man is geen festival. Burning Man is een woongemeenschap, een tijdelijke stad. Een wereldwijde culturele beweging gebaseerd op tien practische principes. Wij boeken geen acts, voorzien niet in entertainment. Wat plaatsvindt op Burning Man, is aan jouzelf. Je stapt in een ongeorganiseerde wereld, waar telt wie je bent, niet wat je hebt. Er wordt van je verwacht dat je samenwerkt, creatief en verbindend bent en dat je geen afval achterlaat. Participeer actief als inwoner van Black Rock City.’
Het bijwonen van Burning Man staat al jaren op onze bucketlist. We bezoeken al ons hele leven alle mogelijke – laten we zeggen gebruikelijke – festivals. Dit uiterst ongebruikelijke evenement, dat zichzelf met nadruk juist geen festival noemt, is de ultieme, internationale belevenis. Dolgraag zijn we in ieder geval één keer in ons leven bewoner en onderdeel van deze gemeenschap. Burning Man is een evenement dat jaarlijks wordt gehouden in de Black Rock Desert in Nevada in de Verenigde Staten. Het begint op de laatste maandag van augustus en eindigt op de eerste maandag van september. Burning Man is vernoemd naar het feit dat het evenement altijd wordt afgesloten met het verbranden van een zogenaamde Wicker Man, een gigantisch houten mensfiguur dat in oude culturen werd verbrand ter viering van de zonnewende.
Goed, terug naar onze computeravond op 28 maart. Onder in beeld zit een balk, waarin een klein mannetje (the burning man?) een paar minuten voor negenen op de plaats stapt. Na negenen komt hij rustig in beweging, om vervolgens om zes minuten over negen serieus de benen te nemen. Ons mannetje sprint enthousiast richting zijn eindpunt. Via de whatsapp meldt mijn verschrikte zus dat wij al veel verder op weg zijn dan hun mannetje in Denver. Opeens zien we een ander scherm met ingewikkelde klikmogelijkheden. Vanuit Denver krijgen we via whatsapp support over wat te doen. Uiteindelijk moeten we onze code invullen, maar dan krijgen we de melding dat deze al in gebruik is. “Doe al die andere schermen uit!” appt Denver. Yes, het werk. HET WERKT! Huh? Hebben we ze? We hebben ze!!! WE HEBBEN ZE! Twee tickets voor Burning Man! Dat is ook meteen het maximum dat je kunt bestellen, anders waren we nu allemaal klaar natuurlijk. Het poppetje in Denver doet het minder goed, die wandelt nog steeds rustig links in beeld. Wij gaan naar Burning Man! Awsome! Mijn zus niet. Dus we gaan met zijn tweeën, Tony en ik.
Inmiddels is het natuurlijk al juli. De afgelopen maanden zijn we in de weer geweest met verdere voorbereidingen. Vanuit de luxe van ons heerlijke huis proberen we ons in te denken wat het betekent om negen dagen, in de woestijn, op onszelf teruggeworpen te zijn. Deelnemers worden geacht zelfvoorzienend te zijn in hun behoeften zoals voedsel, water en een slaapplek. Op een plek waar het overdag rustig 45 graden kan worden. We zijn bezig met de huur van een camper, verdiepen ons in voeding – want hoe houd je het vers – onderzoeken hoeveel water je per persoon nodig hebt en vragen ons af wat we aan zullen trekken. Eén item is onmisbaar, begrijpen we op de vele websites die we doorspitten: zonder stofbril kun je niet want het woestijnzand brandt in je ogen. Dansend mét stofbril en bandana en een creatieve outfit, vanwege de warmte. We kunnen niet wachten!
‘Radical Ritual’ is de ondertitel van de editie van 2017. Graag nodig ik je uit om deze zomer jouw dagelijkse rituelen eens los te laten en de extreme variant op te zoeken. Wie weet waar je terechtkomt! Ik wens je in ieder geval een interessante zomer.
Liefs,
Ellen